Hi friends, Vanaf Aruba moet dat wel in het Engels! We hebben inmiddels iets meer van dit eiland verkend. De noordelijke helft inclusief Oranjestad lijkt geheel ingericht naar wens van de toerist.
Alles in het Engels en betalen met dollars. dat er soms ook mensen komen die Nederlands spreken en met de munteenheid van hier, de Arubaanse gulden, willen betalen, oeps. We hebben in de
hotelzone decadentie gesnoven. Allemaal hoge hotels met restaurants en dat aan een prachtig wit zandstrand. Je hoeft hier als toerist niet weg. Wij hebben een heerlijke bak ijs gehad, maar zo te zien
zijn de vakantiegangers die we hier zien wel aan dit soort dingen gewend, want ze zijn me toch dik! Verder paste de water- en lichtshow daar ook helemaal in het Amerikaanse vermaak. En niet te
vergeten de casino's. Ook in de molen, die opa de molenaar wel even wilde inspecteren, bleek een nachtclub te zijn gevestigd.... De zuidelijke helft van het eiland is 'gewoon' van de Arubanen.
Daar rijd je gewoon door de bebouwing van krot tot villa. Maar anders dan op Curacao zijn de huizen niet verstopt achter hoge hekken. Zelfs bij Malmok, de goudkust, staan alle luxe huizen gewoon aan
de straat. We hebben hier een paar attracties bekenen: Baby beach (een turquois blauwe baai) om te snorkelen en zandkastelen te bouwen, Casibari (heel grote stenen die eens uit een vulkaan geperst
zijn) en gisteravond een culturele show. Allard was helemaal bezweet van het dansen en rennen, want er was naast ietwat suffe folklore met draaiorgel en volksdansen ook een drumband met
carnavalsmuziek. En dat is hier geen Arie Ribbens of Andre van Duin! Heerlijk wat een feest! Het weer is beter dan bij jullie, sorry. In de zon, waar wij niet komen, is het wel boven de dertig
graden. Wij schuilen op ons terras in de schaduw, met een lekker windje erbij. En af en toe een plons in het zwembad. Op Aruba hebben we vannacht een eerste kleine bui gehad, dus verkoeling van die
kant blijft nog uit. Groeten, JAM en opa en oma PS Nieuwe foto's plaatsen we er vanavond nog even bij.
Bon tarde, Ongeloooooofelijk, kwamen toch nog dolfijnen langszwemmen toen we op de laatste zaten te eten op het terras bij Bahia. Wauwwwww! Ov de onderwaterwereld hadden we ook verder niets te
klagen. We zagen veel gekleurde vissen, schildpadden en - alleen Jan - adelaarsroggen. Eergisteren hadden we een vlucht naar Aruba. Twee dagen eerder ontdekten we op de site van DAE dat de vlucht
geannuleerd was.... Telefonisch werd ons verteld dat we niet om 9:00uur maar om 18:15 uur zou gaan. Nou ja, ok dan. Toen we om iets na half vijf op de luchthaven kwamen bleken ze de vlucht,
haha, vervroegd te hebben naar 17 uur. Gemist! Marjon knapte uit haar velletje. We werden omgeboekt naar Tiara Air, weer twee uur later. We zaten in een mini-propellorvliegtuig, iiii, en iets voor
half 10 's avonds stonden we buiten waar we werden opgepikt door de verhuurders van onze vakantiewoning. De vakantiewoning is echt super, een echt VT-wonen huis. Super nieuw, ruim, met eigen zwembad.
En als je op je tenen staat heb je zeezicht. tjonge wat een verschil met Curacao! In alle opzichten, niet alleen het huis. Aruba lijkt wel ingericht voor de toerist met lange zandstranden, dikke
hotels en casino's. Amerikanen rijden hier rond op quats of in jeeps, enjoy! Voor Groningers is dat even slikken, ha. sat we hebben gezien tot nu toe ziet er gelikt uit, waar Curacao in veel
opzichten niet af is. Daar is het vies en het woord onderhoud kennen ze niet. We hadden het daar prima naar de zin, maar wat een wereld van verschil! De eerste dag op Aruba hebben we niet meer gedaan
dan noodzakelijk: supermarktbezoek om de koelkast te vullen. En dobberen in het zwembad. Vandaag waren we naar het noordelijkste puntje, naar de vuurtoren en daarna naar Arashi strand en eten in
Oranjestad. Daar konden we nog een cruiseschip bewonderen, vol met bejaarde Amerikanen. Binnenkort vast en zeker meer over de avonturen hier. Groeten van Jan, Marjon en Allard, En natuurlijk van opa
en oma.
Dag lezers, Ook aan Curacao komt een einde. We zijn zeven weken op dit eiland geweest en over drie dagen vliegen we naar Aruba. Wat hebben we beleefd in de laatste week? Vele uren hebben we vanaf ons
balkon naar de zee gestaard. De beloofde dolfijnen hadden geen zin, blijkbaar. Maar af en toe een bootje, een keer een cruiseschip, en in het donker fantaseren we over de herkomst van lichtjes. Is
het een booreiland? Een vliegtuig? Een vallende ster? Verder probeert pa mooie zonsondergangen vast te leggen met zijn nieuwe camera. Bij goed zicht kun je de kust van Venezuela zien liggen. En wij
vermoeden dat ook Aruba te zien is. Excursies die we ondernamen (ja, de familie lui en wammmes doet nog wel wat): een dagjes Willemstad, een rondje zoutmeer met flamingo's (oeps, wel
een klauterpartij), Sint Willibrordus, Knip, en natuurlijk weer turen vanaf het balkon ;-) Zondagochtend wilden Jan en Marjon naar een bekende duikplek, maar dan snorkelen. Maar
mushroomforest bleek niet zo eenvoudig bereikbaar. Vanaf de asfaltweg reden we een onverhard pad in. Het was zeker 20 minuten op een ruig pad met kuilen, stenen, stekelplanten. Het zou niet misstaan
in de Camel Trophy, waarin stoere kerels in geruite overhemden door rivierbeddingen racen. Zij zijn dan gewapend met een jeep met vierwielaandrijving. En na afloop paffen ze hun stress weg met
filtersigaretten. En Jan en Marjon? Elk een flesje water en een Mitsubitsi Lancer, type oud en gebrekking. Gelukkig bleven ons tegenliggers bespaard. Het strandje was super en zoals verwacht helemaal
alleen voor ons. En bij het snorkelen zag Jan een heel grote adelaarsrog. Helaas geen foto's als bewijs. Allard heeft besloten groot te willen zijn. De vlag kan eet want hij eet nu pasta! En het
duimen is afgezworen. Verder is hij aan het mens-erger-je-nieten. En omdat je daarmee de titel grootmeester niet kunt halen, heeft hij zich op een simpele versie van dammen gestort. Daarbij kun
je je tegenstander ook van het bord tikken, dus dat is leuk! In Willemstad wilde hij graag een auto hebben maar we hebben beweerd dat die niet te koop waren. Allard: "Ik krijg jeuk op mijn hoofd dat
die auto's niet te koop zijn". Vanaf Aruba zijn we waarschijnlijk weer wat vaker actief op het net. Tot dan! Jan, Allard, Marjon
Bon dia, Inmiddels zijn we alweer vijf dagen in Lagun, onze derde en laatste bestemming op Curacao. Samen met pa en moe H. hebben we een vakantiehuis gehuurd, direct aan zee. Het is ruim, met groot
balkon en een trappetje naar de zee in ons eigen aquarium. Het waait hier lekker door zodat de temperatuur prima is. Pas na 14 uur wordt ook het balkon hier te heet. Van muskieten hebben we veeeeeel
minder last. Op Allard na slapen we zelf zonder klamboe, hoe gewaagd! We ondernemen nog niet zoveel. Veel rondhangen rond het huis, leguanen kijken, wat zwemmen. Soms vanaf het trappetje, soms in het
opblaaszwembadje, soms aan het strand. Wel waren we gisteren aan de ruige noordkust om daar het water te zien opspatten, mooi (shete bocas). We hebben daar ook gegeten,want in het weekend kun je
daar lokaal eten krijgen (pompoenpannekoeken, stoofvlees met rijst en vis). Op de terugreis hebben we in Barber koekjes gekocht bij de locale dulceria. Allard en opa waren net even naar de kerk.
Beelden kijken, liedjes luisteren, praatje luisteren in het Papiaments, volgens Allard. De komende dagen zullen we nog eens naar Willemstad rijden, en even via St.Willibrordus ofzo. En verder niksen.
Groeten, JAM
Dag lezers, Vandaag is onze laatste dag op Seru Coral. De wasmachine heeft alle was weer schoon uitgespuugd en nu kan het maar drogen, zodat we de boel weer vol kunnen zweten. Spannende verhalen
hebben hier verder niet beleefd. De laatste dagen zijn we weer veel bij het zwembad geweest. Enkele dagen geleden hadden we aan het eind van de middag een plensbui, net toen wij in het water
dobberden. Dat is leuk!!!! Sinds anderhalve week zijn er weer kinderen in de leefdtijd van 0 (uh, baby's) tot 8 (stoer). Sinds een kleine week springt Allard van de zwembadrand. Gisteren: Mamma, toen
ik een baby was durfde ik nog niet van de rand te springen.... En nog een citaat, na het eten van een ijsje. "ik heb winter in mijn buik". Aan het zwembad hebben we met verschillende mensen gesproken
die een groot deel van hun leven in Nederland hebben gewoond maar weer terug gekeerd zijn naar Curacao. Het zijn niet de Juan Modalos van het eiland als je hier op het park toegang hebt, maar wel
interessant. Ze zijn over het algemeen pessimistisch over hun eilandgenoten en doen ze af als simpel en eenvoudig. En ieder vertelt de misstanden op hun gebied, zoals wegenbouw, gezondheidszorg en
gemeentelijk beleid. Dan is het wel wonderlijk dat binnen het koninkrijk zulke verschillen mogelijk zijn. Zo zijn hier nogal wat huisartsen die slechts basisarts zijn. Nascholing doen ze ook niet
aan, schijnt. Het mooiste asfalt ligt op de weg naar het dure strandje Santa Barbara (zie het vorige verhaal). Enzovoorts. Morgenochtend rijden we met de huurauto naar Lagun, waar we in vakantiehuis
De Regenboog zitten. Tegen 1 uur zal Jan dan op vliegveld Hato staan om pa en moe H. af te halen. Daar in Lagun, aan de Noord-westkant van het eiland zijn we dan twee week. Hopelijk komen er
dolfijnen langszwemmen, zoals beloofd op de site... Groeten en tot de volgende keer, Jan, Allard en Marjon
Beste amigo's, Inmiddels zijn we alweer bijna twee weken op het nieuwe vakantieadresje. Het blijft mooi om leguanen te begluren als ze een boom uitklimmen, of een colibri die naast de ontbijttafel
aan een boomstengel prikt te bewonderen. We hebben hier een mooi plekje op het park. Het is onwerkelijk dat we helemaal niets moeten. Als Allard het toestaat slapen we uit, we ontbijten rustig en
verlummelen onze tijd. Soms hebben we het zo druk met rustig aan doen dat we het gewoon niet redden om twee keer per dag naar het zwembad te gaan. Tjonge! Na het eerste weekend hier waren de kinderen
inderdaad allemaal verdwenen. Zijn er niet meer mensen die bedenken dat een half jaartje niksen een goed idee is?!!!! Afgelopen weekend doken er toch nog drie gezinnen met jonge kinderen op, hoera!
zo'n privezwembad op een park is luxe, maar was toch niet helemaal de bedoeling... Allard is trouwens helemaal in zijn element en kijkt de kunst af van anderen. Hij durft kopje onder met zijn gezicht
en springt, na een beloofd chocolaatje, van de rand van het zwembad. Tja, Allard heeft zijn mama's chocogen... En we zijn ook nog het park afgeweest, echt. Een dagje met lokaal OV naar het centrum
van Willemstad. De terugreis met de bus was indrukwekend voor Allard: propvol, erger dan lijn 5 naar Zernike, en heeeeeet. Een halve dag naar de struisvogelfarm, hier in de buurt, ook leuk. Je wordt
rondgereden in een safaritruck en de chauffeur vertelt een smakelijk verhaal over hoe dom de struisvogels zijn. En daarna een wrap met struisvogelvlees, mmmm. De afgelopen dagen hadden we een
auto gehuurd. Gisteren waren we met de kar naar de dierentuin. De site zag er prachtig uit, de werkelijkheid was een beetje sneu. Interessanter was het bezoek aan de supermarkt, want de koelkast was
leeg. S'middags waren we met de auto aan de noordkust. Op de kaart leek het een prima route, afgaand op de kleurtje van de wegen. Nou, ooit was er asfalt neergelegd, maar als je daar vervolgens nooit
iets aan onderhoud aan doet, dan is het heel vervelend, eh uitdagend. Een 4 x 4 zou wijzer zijn geweest... Dit avontuur gaan we natuurlijk niet opbiechten aan de autoverhuurder, grijns. Vandaag waren
we aan de zuidkust. Eerst naar Caracasbaai, daarna naar Santa Barbara. Op dat laatste punt komen alle jachten het sjieke Spaanse water binnen varen en dat leek ons wel een mooi punt om te
bezichtigen. Bij de entreepoort zagen we er blijkbaar betrouwbaar genoeg uit. Hyatt hotel heeft het hele gebied ingepikt en omgetoverd in een golfcourse. Alleen bezoekers en vrienden waren welkom...
Wilden we zwemmen aan het strand, dan kostte dat 50 dollar p.p. Uh, vriendenprijsje? Maar we wilden gewoon even kijken... Oplossing: we moesten beloven dat we het hotel gingen bekijken, dat was
gratis.... en zo reden wij naar het strandje... Maar eerlijk is eerlijk, we durfden alleen maar even de voetjes in het water te steken. Het weer tot besluit: warm, soms een beetje wind (want
die schijnt door de orkanen in het bovenwindsgebied helemaal hier weggezogen te worden) ter verkoeling. groeten, Jan, Allard en Marjon
Bon dia, Woensdag zijn de Jongsmaatjes weer naar Nederland gevlogen. Wij hadden ze graag nog wat langer op Curacao gezien, maar de plicht roept. Volgens Allard krijgen de vissen in de Daaibooibaai
honger, omdat ome Rene er niet meer zwemt. De vissen aldaar vonden de tenen en benen van ome Rene namelijk erg lekker. We zitten nu op het vakantiepark Seru Coral. Het huisje is wat kleiner dan bij
de flamingo's maar alles is aanwezig. Op 50 meter afstand hebben we een groot zwembad waar we al vaak in te vinden waren. Hier in dit zwembad voert jan maar even geen crocodile dundee show op... (zie
video). Allard heeft al met verschillende kinderen gespeeld, maar of die er na het weekend ook nog zijn? Verder hebben we een leuk terras waarop we boekjes kunnen lezen en verhaaltjes typen. Achter
de bungalow bevindt zich een mooie tuin, waarin we dagelijks leguanen en mooie vogels kunnen bewonderen. De komende 3 weken zullen we het rustig aan doen. Af en toe een uitstapje met het OV
(rammelbusjes?) en de koelkast bijvullen. Ayo, Marjon, Jan en Allard
Bon dia, Daar zijn we weer met een korte update. Ondanks de muggen vermaken we ons prima (en de muggen vermaken zich ook opperbest met dat verse bloed). We zijn met z'n allen bij het mooiste strand
van Curacao, Grote knip, geweest en hebben vervolgens bij Jaanchies gegeten. Dit restaurant staat bekend om zijn lopende menukaart (de baas zelf) en de vele suikerdiefjes die er rondvliegen. Verder
hebben we ons een dagje vermaakt in Willemstad. Lekker winkelen en eten bij plaza Bieu, de overdekte markt met eetstalletjes en lange tafels om aan te eten. niets romatisch aan, maar wel lekker. De
Tammengaatjes, zonder Allard, hebben een wandeling gemaakt rond het zoutmeer. Al om kwart voor zeven gingen we van start. Het was maar goed dat de schoenen geimpregneerd waren, want het water stond
hoger dan gewoonlijk. Verder klopte de routebeschrijving niet geheel, zodat de route een uur langer werd dan ingeschat. laten we zeggen, dat we nog wat extra stiekelbosjes en hagedissen hebben mogen
bewonderen. De Jongsmaatjes zijn naar de Shete Bocas geweest en hebben een bezoekje gebracht aan landhuis Jan Kok, waar de bekende Curacaose kunstenares Nena Sanchez een gallerie heeft. Morgen gaan
we Marjon haar 40 ste verjaardag vieren! Allard en Martin zijn al druk bezig geweest met de voorbereiding van het cadeau. en we gaan kijken wat er aan lekkere taart te halen valt. Ayo,
Jongsmaatjes en Tammengaatjes
