Hoe is het met Allard

Hoe is het met Allard? Af en toe krijgen we via de mail de vraag hoe het met Allard is? We schrijven natuurlijk veel over onze avonturen en wat we doen, maar hoe gaat het met Allard? Wij zijn positief verrast over hoe goed Allard de hele onderneming doorstaat. Hij sjouwt mooi mee, klaagt niet over de hitte (die nu best meevalt) en heeft verbazingwekkend veel energie. Op onze vorige trip naar Colombia, waar Allard natuurlijk voor een groot deel ziek was, viel het vaak nog niet mee, maar nu gaat het reizen en vakantie houden veel beter. Veel dingen vindt hij ook reuze interessant. Dat zijn dan niet altijd dezelfde dingen waar wij als volwassenen warm van worden. Genieten wij op een trip in het regenwoud van de vogels en de bloemen; Allard vertelt 's avonds aan zijn knuffels dat Tony, de taxichauffeur, ons gered heeft toen we in een megaregenbui stonden te schuilen onder een boom en Tony naar de auto sprintte en hij voor kwam rijden. Verder paaien we Allard af en toe met een cadeautje, als we naar een volgende accomodatie vertrekken. Autootjes doen wonderen. Hij weet precies van wie hij wanneer welk autootje heeft gekregen. Zijn verzameling bestaat momenteel uit zeker 15 voertuigen... Toen Erna, Rene en de kinders vertrokken had hij ook een paar keer dat hij zei dat 'ie naar huis wilde. Waarom? Nou, daar heb ik veel meer auto's.... Is het altijd leuk? Nee. Soms gaat alles een poos echt zo soepel, dat je je erover verbaast. Momenteel heeft hij meer energie dan wij en wensen we behang in het appartement... Gillen of slaan als meneer zijn zin niet krijgt. En niet willen slapen tussen de middag. Zijn laatste slaapje was op 3 november! Dat hadden we wel anders willen zien, maar hij laat zich niet meer dwingen. Allard geeft ook veel voer tot lachen. Hij heeft het over "viezeretjes", en bedoelt sigaretten. Of als er een regenbui losbarst in het regenwoud: "Nu gaan de watervallen aan". Het is bijzonder om 24 uur per dag samen te zijn. We zien de ontwikkeling van Allard van veel dichterbij. Hij kletst en kletst, bedenkt hele verhalen over het hoe en waarom van van alles en nog wat. En hij stelt wel 100 keer per dag de waarom-vraag, die we zeker 95 keer liefdevol proberen te beantwoorden. En we zien ook dat hij groter wordt (schoenen en crocs passen niet meer). Allard krijgt steeds meer moedervlekken, wat je in NL onder je dikke kleren vast niet zo had gezien. En meneer wil groot zijn. Voor dat doel eet hij nu rijst en komkommer. Vandaag zelfs komkommer met schil!!!! En als hij zich eens stoot wordt er niet meer meteen gehuild en getroost met een kus. Nee, grote jongens huilen niet zomaar. "Het deed wel een beetje zeer, maar maar een beetje". 

Staartje Trinidad en start Tobago

Hoi allemaal, Daar zijn we weer met onze Caribische avonturen. Trinidad is ons zeer goed bevallen. Van te voren waren we wel een beetje zenuwachtig in verband met het instellen van de avondklok. De politie probeert drugsgangs op te rollen, vandaar. Trinidad heeft een prachtige natuur (groen dus veel regen). We hebben in de 6 dagen die we er waren de highlights bekeken en die waren zeer de moeite waard (asfaltmeer, boottochtje door de mangroves en een wandeling door het regenwoud). Verder hadden we een heel fijne accomodatie waar we echt vakantiegevoel kregen mede door de eigenaren. Allard heeft ook hier weer een cadeautje gescoord met z'n charme: een elektronische steelpan (herrie!). Sinds woensdag zitten we op Tobago. De overtocht met de snelle ferry (2,5 uur) verliep vlekkeloos. Spookverhalen over overgevende passagiers vielen gelukkig mee. We zitten nu in een apartement met 2 slaapkamers naast het vliegveld. We zien de vliegtuigen vanaf zee binnenvliegen. Het geeft wel herrie maar ook veel kijkplezier. Er zit een zwembadje bij en we hebben uitzicht op zee. De eerste twee dagen hebben we aan het zwembad gezeten en Crown Point verkend. Gisteren zijn we met de bus naar Scarborough gegaan. De grote stad van het eiland (ieniemini en een grote chaos). We hebben de botanische tuin en fort king George bekeken. We wilden groot inkopen doen bij een fatsoenlijke supermarkt, maar daar doen ze in Scarborough niet aan. We missen onze Nederlandse supermarkten nu behoorlijk. Nu eten we toastbrood met jam. Tot nu toen zijn we nog uiteten geweest. Een fatsoenlijke maaltijd uit de minimarket bijelkaar scharrelen is nog niet zo eenvoudig. De locals vertellen ons dat we in iedergeval nog wat specialiteiten moeten proberen zoals, dobles en crab & dumplin. Jullie horen nog hoe dit afloopt. Ook Tobago is erg groen. We hebben dan ook elke dag aardig wat regen. Het regenseizoen eindigt in december, hoera. Tussendoor verbranden we nog wel in de zon. We moeten nog wel even wennen aan de taal hier. Het is Creool Engels en zelfs als ze langzaam spreken is het onverstaanbaar. Verder hebben de mensen hier geen haast. Zo eerst maar even. Doeiiiii, JAM

Haai eten

Hello everybody, Inmiddels zijn wij overgeschakeld op het Engels; we zitten op Trinidad. De reis van Aruba via Curacao naar Trinidad verliep zoals gepland, maar het was wel een lange dag. We hadden een ochtendvlucht van Aruba en een avondvlucht naar Trinidad. In de tussentijd hebben we op Curacao de grotten van Hato bekeken. Deze grotten hebben mooie stallagmieten en -tieten en een kolonie minivleermuisjes. We bivakkeren nu in Pax guesthouse op mount Benedict op het terrein van een Benedictijnenklooster. We hebben een fantastisch uitzicht over de stad en mooie vogeltjes fladderen om ons heen. In het klooster hebben we kennis gemaakt met een Nederlandse monnik, father Chutbert, de yoghurtmaker. Hij heeft ons een toer gegeven in de yoghurtmakerij en we kregen yoghurt mee om te proeven. Gisteren zijn we met behulp van 2 minibusjes naar Port of Spain gereden. We hebben ferrytickets gekocht voor de boot naar Tobago, gegeten bij de Chinees en een aantal bekende gebouwen bekeken. We hebben de middag afgesloten met een bezoek aan de dierentuin, met veel lokale dieren. Port of Spain maakt een zeer rommelige indruk op ons. Zo is het verkeer erg omrustig en wordt er links gereden. De bebouwing ziet er niet uit en zelfs de magnificant 7 (7mooiste gebouwen) zijn dringend toe aan onderhoud. Verder zie je op straat nogal wat zwervers. Dat moesten we wel even aan Allard uitleggen.... Vervolgens vroeg hij bij iedereen die er niet zo florisant uitzag: "heeft die wel een huis?".  Vandaag zijn we met een gehuurde taxi op pad geweest. We waren bij het Asa Wright centre geweest voor een wandeltocht door het regenwoud. Hier hebben we veel soorten vogels en bloemen gezien. De route ernaar toe en ook verder was spectaculair: een kronkelweg door de jungle. We hebben gemerkt dat het regenwoud zo groen is omdat het.... We waren kleddernat geregend toen we ons even buiten de auto waagden. Aan de kust hebben we een broodje haai gegeten. De mensen staan ervoor in de rij. Namie, namie. Morgen doen we niks. Voor dinsdag staat er weer een toer op het programma. Dan gaan we naar het asfaltmeer en naar de moerassen om rode ibissen te bewonderen. Woensdag reizen we door naar Tobago met de catamaranferry. JAM

Even reflecteren

Wat doe je zoal? Even tijd voor reflectie. Marjon wordt er per slot van rekening ook voor betaald om haar studenten te laten nadenken, nu maar even zelf... We zijn inmiddels 11 weken weg, waarvan 5 zonder reisgenoten. Die vijf waren de vakantieweken. Nu hadden we bedacht moeten we rustig aandoen, niksen, beetje nadenken enzo. We hebben af en toe goede gesprekken over toekomstplannen. Het niksen valt echter nog niet mee. Het vaste patroon van thuis, waarin zoveel al vaststaat, ontbreekt, alles is open. Heel raar, zeker als dat voor weken aanhoudt. En het mamamindfulnessboek is nog bijna ongelezen... De geest verdoven met andere boeken of TV is veel makkelijker... Sommigen mailden dat ze wel jaloers waren. Terecht hoor, want het is zo luxe om geen dingen te moeten. Om de jaloezie wat te doen afnemen even een korte biecht. Wat ze thuis niet zullen missen is dat je in de supermarkt echt bij alle producten moet kijken naar de houdbaarheidsdatum, dat er niet dagelijks torretjes (soms van het type kakkerlak) uit je keukenkastje springen. Aruba was goed maar achteraf wat te lang. De laatste drie weken zaten we op een vakantieparkje in zijn nadagen. De appartementen liggen over twee verdiepingen verdeeld en in twee rijen tegenoverelkaar, met daartussen een smalle groenstrook. Oftewel, je krijgt alles van elkaar mee en we hebben onze draai in dit 'dorp' wel gevonden. Vakantiegangers uit NL zag je hier nauwelijks.        Wel uit de regio: Venezuela of  Curacao, zoals de vijftig motorrijders die hier vorige week kwamen motor poetsen en toeren. En de schoonmaaksters van RIU, die vandaag na 4 jaar zijn vertrokken, deels terug naar de Dominicaanse republiek. Iedereen kent elkaar en de sfeer was heel goed. Wel is het heel handig als je wat Spaans spreekt in deze latinoomgeving. Aan de officiele taal van dit eiland Nederlands heb je zo ongeveer niets. En niet alleen op Montana zijn we trouwens bekend. Op straat worden we herkend door de minibuschauffeur die ons bij een tweede rit nog eens adviseert naar zijn favoriete strand te gaan. Dat had hij ons immers al eerder aangeraden... En ook de chauffeur van de lijndienst van strand naar Montana weet al waar we eruit willen ;-) Ook zijn we heel positief over de vriendelijke Arubanen; allemaal groeten en behulpzaam. Morgen vliegen we via Curacao naar Trinidad, een nieuwe en waarschijnlijk avontuurlijker deel. Geen Conimex meer in de supermarkt, meer groen en meer enge beesten... Wordt vervolgd! JAM

Ruige rit

Dag allemaal, Eindelijk weer een berichtje vanaf Aruba. We hebben ook niet zoveel uitgevreten, dus heel spectaculair was het dan ook niet wat we konden melden. Allard was afgelopen donderdag jarig, maar dit hebben we hem even verzwegen om te voorkomen dat hij naar huis wil om naar school te gaan. We hebben Allards verjaardag stiekem gevierd met een Jeeptocht op vrijdag. Met een huurjeep zijn we langs de ruige kust gereden over zandweggetjes. Het eerste deel was prachtig, van het kerkje van Alto Vista naar de ingestorte natuurlijke brug. Deel twee viel in de categorie stoere verhalen voor thuis. De route naar de natural pool (Conchi) leek wel op de Camel trophy. Het was een route van een half uur over paden met dikke stenen, waarbij vaak niet duidelijk was of het wel de route was. Gelukkig kwam je af en toe een Jeep als tegenligger tegen, wat weer wat hoop gaf. Allard schaterde van het gestuiter in de Jeep. Marjon vond het niet echt grappig, mild uitgedrukt. Vandaag hebben we de bazar in Noord bezocht. Het dak van de St. Annakerk is door een windhoos verwoest. En voor de restauratie is geld nodig. Op de bazar hebben we lekkere cakejes en onze warme hap gehaald. Aanstaande donderdag vliegen we via Curacao naar Trinidad. Tot dan toe zullen we nog wel niet meer veel ondernemen. Misschien nog naar het strand en af en toe een plons in het zwembad. Allard vermaakt zich verder prima. Hij krijgt van de cassiere in de supermarkt   een auto, door zijn smachtende blik op het autorekje bij de kassa. Verder zwemt hij inmiddels met het hoofd onder water, omdat hij grote jongens na wil doen. De groeten, JAM Ps. De foto's komen weer eens een dag later

De koningin gezien!

La Reina Beatrix We zijn inmiddels 1,5 week in Montana en zijn nu aardig gewend. We hebben ontdekt hoe we via lokaal vervoer naar de beaches komen. Nu zijn de beste ijsco's van Aruba, op Palm Beach Plaza tenminste weer binnen handbereik. De eigenares herkende ons en we kregen als vaste klant echt een megaportie! De pest control is op bezoek geweest. Naast het airco onderhoud is dat waarschijnlijk wel de meest geziene dienstverlening op het eiland. Op een tropisch eiland dat zich als paradijs wil profileren passen natuurlijk geen beestjes.... Vanochtend waren we naar het ceremonieel welkom van de koningin, WA en Maxima. Wij dachten even met de bus te gaan, maar er stopte een taxi die zei dat we vandaag geen kans maakten. Alles zat potdicht maar hij ging toch net met zijn gezin koningin kijken. We mochten zo mee en hij loodste ons naar het feest. Hier op het eiland is het echt een happening, met veel vlaggen, nieuwe trotoirs en een nog chaotischer verkeersbeeld. Bij de inspectie van de erewacht stonden we bijna vooraan, achter een rijtje kleine schoolkinderen. Helaas zijn we uit de journaalbeelden geknipt, hoewel Allard driftig zwaaide met zijn vlaggetjes. Jan is inmiddels ook gekortwiekt bij een lokale kapper, een dame uit Venezuela. En aansluitend aten we op haar aanraden Colombiaans bij Sabor Latino. We waren de enige witjes. De eetgelegenheid had vijf tafeltjes en iedereen die binnenkomt en wil eten neemt een plekje dat vrij is, gezelli! Niks eigen tafeltje. Zeker voor herhaling vatbaar. Het weer: het is alweer drie dagen droog maar het regenseizoen is nu wel begonnen. De temperatuur daalt daarmee wel twee graden, maar er zijn meer muskieten en wasgoed droogt helemaal NIET. Het op regendagen, ook als er maar een relatief kort buitje valt, is het klam. Allard vindt het hier prima: spelen met kleinkinderen van de receptiemevrouw of andere (Arubaanse) gasten. En op het strand zandkastelen bouwen, al mist hij bouwmeester opa wel, want papa en mama bakken er niets van. Over twee week vertrekken we naar Trinidad. Daar is echter de avondklok ingesteld, dus ons bezoek is wel weer goed getimed... We hebben via een collega-molenaar van pa een guesthouse geboekt bij een klooster, lekker rustig ;-) We zijn benieuwd en verheugen ons op de natuur daar. Groeten, JAM

Een nieuwe plek op Aruba

Dag vrienden, Inmiddels zijn we verhuisd op Aruba, van de luxe villa in een keurige woonwijk (ongeveer de Borgmeren, maar dan 30graden en allemaal een zwembad in de tuin) naar Montana park apartments. Het ligt slechts 5 autominuten zuidelijker, maar dit lijkt meer het gewone Aruba waar dit complex tussen de woonhuizen staat. Het complex is duidelijk eenvoudiger dan de vorige locatie. Wel bleken de 48 apartementen niet helemaal identiek. We zaten twee nachten in een apartement met een airco die het geluid van een vliegtuig produceerde, smerige wanden, kapot beddegoed. Na een tip van een andere vakantieganger zitten we nu in een gerenoveerd apartement. Zucht. De keuken inventaris bleek ook nog al te verschillen dus hebben we nu alles van beide huisje even samengevoegd, haha. Even plaatjes kijken? Www.mpa.nl of .com Het is wel wat vergane glorie, maar in het nieuwe apartement zien we het wel zitten voor de komende drie week. Rust en af en toe naar stad of strand. Af en toe zijn hier kinderen, dus Allard vindt het ook leuk. Beetje zwemmen en voetballen. We gaan voor het volgende verslag even uitzoeken wie hier verder nog op het park zitten. Het lijken een paar vakantiegangers te zijn en veel lange termijnhuurders, waaronder werksters uit het sjieke RIU-hotel. Die delen hun apartement dan 'gezellig' met vier tot zes dames. Dat is een ander leven dan die van de verwende Europeaan die hier lekker vakantie houdt... Heel belangrijk: op 50 meter zit een Chinees. Dat is hier geen restaurant maar de lokale supermarkt. En daar hebben ze echt heel veel, behalve lekker brood. Morgen eten we ons laatste Superfood-brood  (zo heet de Jumbo hier) en dan gaan we over op fabrieksbrood... Maar ze hebben wel Garoto-chocolade!!! In 2000 of 2001 hebben Jan en ik in Brazilie de fabriek bezocht, met onbeperkt bonbons proeven. Nostalgie ten top! Marjon was nog even drie dagen ziek, maar de rillingen, spierpijn en hoofdpijn zijn weer weg. Nu het kuchen nog... Groeten, JAM PS Leonie, heeft Menzis nog zwemvleugeltjes? We hebben nu van nood andere gekocht, maar is echt troep... We sturen je graag een postadres waar ze heen mogen! Foto's komen morgen.

de weergoden boos?

Hi friends, Hadden we in het laatste bericht misschien de weergoden verzocht? Inmiddels weten we ook weer wat een tropische bui is en dat ie heel ongelegen kan komen. Namelijk als je net uit de auto stapt in Oranjestad. We moesten op een draf naar een winkelcentrum, springend over dikke plassen. Een uur lang zaten we zo ongeveer opgesloten in deze mall, terwijl het buiten spoelde en de plassen de hele weg bedekten. Afwatering?! Eergisteren waren we in het nationaal park Arikok: veel cactussen en andere stekelplanten, heet. Het werd eigenlijk pas interessant toen we in het kustdeel van het park kwamen, met witte zandduinen, prachtige baaien en twee grotten met graffiti's van indianen. In het park hebben we gegeten, in een heel luchtig restaurant. We zagen de bui over zee al aankomen.....  Op 29 oktober komen Willem-Alexander en misschien wat vrouwen in zijn omgeving een deel van dit park openen, dus als je dan de tv even in de gaten houdt... Nee, wij zullen niet door het beeld heen springen op het journaal. Gisteren hebben we gekeken bij Alto Vista, een afgelegen kerkje aan de ruige kust, mooie plaatjes. En toen even koekeloeren bij Montana, ons volgende adres waar we vanaf woensdag zullen zijn. Het zag er wel ok uit, maar wel heel veel kleiner en minder luxe dan hier. Maar dat was ook wel de verwachting na deze megameevaller! Op de dagen dat we er niet op uitgaan, zitten we vaak in de schaduw op ons terras, af en toe een plons in het zwembad. In de namiddag gaan we ons dan vergapen aan een van de megahotels en dobberen in zee. 's Avonds op het terras lezen we een boekje, surfen wat en bekijken we verrichtingen van ons huisdier, een minikikkertje op jacht naar vliegend en kruipend vlees. Er zijn ook weer foto's geplaatst! Straks gaan we even een ijsje scoren op Palm Beach en moe gaat souverniers inslaan. Zij vliegen dinsdagavond weer terug naar Schiphol en zullen woensdag weer bij de kachel zitten. Tot de volgende keer! JAM