Jungleavonturen met wat leedvermaak voor de thuisblijvers

Unfa (hallo in het Saramaccaans), We zijn weer terug van 4 dagen jungle. Donderdag werden we opgehaald bij ons hotel door Carlos met zijn taxibusje. Behalve de 5 witjes zaten er een paar locals in met al hun boodschappen. Het eerste half uur in en rond Paramaribo werden gebruikt voor het inladen van nog meer spullen, waaronder grindtegels. Op het dak, onder de banken en achter de laadklep werden goederen gestouwd. In de jungle is niet veel te koop... Na 3 uur waren we in Atjoni. Ongelofelijk: er ligt een strakke asfaltweg dwars door de jungle. En hij is klaar sinds vier maanden! Vanaf Atjoni gaat alles verder per korjaal over het water. En een korjaal is niet zo heel erg groot en heeft geen dakje. Het laatste hebben we gemerkt; van de bootrit van wel 2,5 uur hebben we 2 uur regen gehad met meerdere plensbuien. Er was niets meer droog en het water sopte in onze bergschoenen. En onze poncho's? Die lagen onder het dekzeil waar we niet bij konden. Gelukkig hadden we een paar droge dagen en was alles uiteindelijk wel weer droog. We logeerden in Botopasi in een traditionele hut met douche, toilet en kikkers. Opa en oma hadden nog een vogelspin ter grote van een schoteltje als huisdier. Deze was niet gevaarlijk volgens het personeel, maar is na 2 dagen toch maar verwijderd. We hebben lange 2 wandeltochten ondernomen met een gids. De eerste wandeling ging langs 3 traditionele dorpen en kostgrondjes. Mensen wonen daar ook in traditionele houten hutjes, maar dan zonder douche en stromend water. Alles gaat daar in de rivier. Zo stellen wij ons primitief Afrika voor. Wat veel inwoners dan weer wel hebben is een mobiele telefoon. Tijdens onze wandeling hebben we nog aapjes gezien en een heleboel mooie en ook grote vlinders. Verder stonden er prachtige en indrukwekkend grote bomen, waaronder de telefoonboom. Als je daar tegenaan slaat horen de mensen dat kilometers verderop. Tijdens de boswandeling hebben we veel uitleg gehad over de plantjes, bomen en de vruchten. Ook hebben we een toelichting gehad bij een kostgrondje, waar de vrouwen hun groente en fruit verbouwen. Wat wij als onkruid dachten te herkennen is allemaal eetbaar.  's Middags moesten we vooral bijkomen van de lange wandeling. We dobberden dan in een sula, een stroomversnelling, in de Surinamerivier. Verder hebben Jan en Allard nog geprobeerd een piranha te vangen met kippenvellen. Maar helaas hadden de vissen geen honger. Terugreis hadden we nog motorpech. De lokale ANWB verscheen spoedig per motorboot met een reserve buitenboordmotor, zodat we de tocht konden hervatten. Carlos de taxichauffeur stond ons weer op te wachten op Atjoni en bracht ons terug naar Paramaribo. Onderweg hebben we nog een grote watermeloen gekocht voor de komende dagen. Nu zitten we weer in ons luxe apartement, wat heel steriel aanvoelt na 4 dagen jungle. Ook wel weer lekker. We zijn nu nog vijf dagen in Paramaribo en huren waarschijnlijk nog een auto voor wat uitstapjes buiten de hoofdstad. De laatste dagen zijn we in Domburg, bij Surinat. Even luxe afsluiten en dan weer naar Nederland. Doeg, JAM

roti of bami?

Dag allemaal, Het laatste bericht was van oudjaarsmiddag, na de vuurwerkestafette. Toen dachten we nog dat het geknal erop zat, maar uh, na korte rust begon het siervuurwerk. Ook dat ging met knallen. En tot en met 3 januari ging dat door, legaal. We hebben nu wat meer van Suriname verkend, ook buiten Paramaribo. Zo waren we met bus en korjaal (houten wiebelboot) naar Fort Nieuw-Amsterdam. Het fort vonden we vooral interessant om de vogels en vlinders die er rondfladderden. Helaas konden we de rivierdolfijnen niet vanaf de kant zien, dus hebben we daarvoor een tour geboekt. Samen met oma Anna hebben we heel wat dolfijnen gezien. Opa durfde niet. Het eten: roti of Javaans (heeeeerlijke bami, met sate of loepia, of bakbanaan, mmmm). We hebben zelf ook nog pompoenensoep gekookt. En een ronde pannenkoeken, ook lekker voor de verandering! Hobby van de Surinaamse man: rondsjouwen met een vogelkooitje met daarin een zangvogeltje. Daar schijnen ze een kapitaal voor te betalen, en er zijn zangcompetities. Misschien gaan we dat nog zien. Nu zijn wij, Jan en Marjon, net terug van een driedaagse fietstocht door het Commewijne-district. Dit is het gebied van de plantages, op een uurtje fietsen van Paramaribo. De plantages zijn op een enkele na allemaal overwoekerd, bij gebrek aan mankrachten. Blijkbaar wil men hier niet meer voor een hongerloontje in de brandende zon werken. Wij hebben overnacht op de voormalige plantage Frederiksdorp, in een politiewoning. Weinig comfort (koud water uit een put om te douchen en kleine, doorgezakte bedden), maar wat een prachtige omgeving. We zagen bij de oversteek weer dolfijnen, en in de buurt van de plantage kwamen we doodskopaapjes en een agouti tegen. En natuurlijk de gebruikelijke, mooi gekleurde vlinders en vogels. Wat is er al veel moois, zo dicht bij Paramaribo te zien!  Allard is met opa en oma nog naar de dierentuin geweest. Hij heeft zijn aapjes dus ook wel gezien. Donderdag vertrekken we naar de jungle met z'n allen. We gaan dan eerst met een taxi of bus naar Atjoni en dan met een korjaal nog twee uur varen op een rivier naar de lodge. Bush, bush. Hopelijk vallen de enge beesten mee, en meldt zich nog een aap ofzo. Groeten, JAM

Oud en nieuw in Paramaribo

Dag vrienden, Inmiddels zijn we een uurtje dichter bij Nederland, in Paramaribo! De reis naar hier was lang, met het gebruikelijke wachten. Eerst op maandag met de taxi van Charlotteville naar de veerboot in Scarborough. We hadden geluk met een rustige zee. Drie dagen eerder was de veerdienst nog geannuleerd in verband met harde wind. Oeps, daar hadden we geen moment aan gedacht... Ruim twee uur later waren we weer op Trinidad, waar we weer bij Pax guest house verbleven, rust in een mooie omgeving. En weer yoghurt van het klooster, mmm. Op dinsdagavond vervolgens de vlucht naar Paramaribo, waar we iets na middernacht landden. De immigratierij was lang, de koffers daarentegen snel. Een uur nog met de taxi naar het centrum, en toen slapen. Allard doorstond de reis prima en viel 10 minuten voor aankomst in het appartementencomplex in slaap. Het was toen vlak voor twee. De stad met de vele houten huizen hebben we nu wel verkend. Het is mooi, sfeervol en veel huizen zouden blij zijn met een GAMMA-beurt. We hadden pech bij Fort Zeelandia, want die bleek tot maandag gesloten. Komt nog wel. En ook de boottocht met de postboot door het Commewijne-plantagegebied op vrijdag ging niet door. Wij waren om 7 uur 's ochtends op de SMS-steiger, maar de boot vertrekt alleen met vijf passagiers. En aangezien de Surinamers aan het einde van het jaar blut zijn, waren er slechts drie witjes... We boden aan gewoon voor vijf personen te betalen, maar dat mocht niet. Beetje vaag verhaal.  Gisteren was de jaarafsluiting bij ons appartementencomplex: de baas trakteerde op eten, drinken en KNAL-vuurwerk. Overal in de stad worden lange rollen knappervuurwerk uitgerold en aangestoken om het oude jaar uit te luiden. Vandaag is de beroemde vuurwerkestafette in het centrum, hier direct om de hoek. Winkeliers rijden op een steekkar hun houten kist met meterslange vuurwerkrol uit op de straat en steken die aan. Vervolgens kan de volgende beginnen met knappen. Zelfs met oordopjes een hel, met veel lawaai en het ziet blauw van de kruitdampen. Wel een belevenis. Allard moest onder gebrul naar ons appartement teruggebracht worden. En aansluitend swingen onder het genot van schaafijs met siroop. Overal bandjes, luidsprekers, wat een drukte, wat een feest! De foto's geven slechts een beperkte beeld van de gekte hier. Groeten, JAM

Kerst in Charlottevile

Hoi allemaal, Het stroomprobleem heeft wat langer geduurd dan verwacht. We hebben er 3 dagen last van gehad. Een paar keer 's nachts en ook overdag. Het werd weer eens bevestigd hoe lastig het is zonder stroom. Douchen met waxinelichtjes en naar de wc met zaklantaarn. Er bleek een boom op de elektriciteitsleiding te zijn gevallen. We hebben deze week nog een boottochtje gemaakt naar Little Tobago met een glass bottom boat. De zee was behoorlijk ruw en de kapitein wilde daarom ook snel weer thuis zijn. De tour was dan ook korter dan gepland. We hebben wel de mot mot vogel gezien en het grootste hersenkoraal van de wereld, in 2 seconden. Jan heeft nog gedoken. Het was wel even wennen. Het was ook alweer 2 jaar geleden en hoe je dan de duikspullen inelkaar moet zetten is niet eenvoudig. Maar goed. Een grote zeeschildpad, een steenvis en een paar grote murenen zijn gespot. Verder is het grootste hersenkoraal van dichtbij bekeken, nu met wat meer tijd. We zijn inmiddels redelijk ingeburgerd in Charlotteville. Iedereen weet na drie weken wel wie we zijn en wij herkennen veel gezichten en weten waar we wanneer brood kunnen krijgen en wanneer de pickup met fruit langs komt. En de hobby's van de dorpsbewoners worden duidelijker. Het is niet alleen maar hangen aan het strand met Caribbier en LOTTO, maar autopoetsen voor de macho jongemannetjes en dan gezien worden is ook populair. En de meiden willen dan we mee met hun perfect gekapte en ontkroesde haar, liefst met roze lok. Kerst in Charlotteville is nog onduidelijk. De mensen zijn er hier klaar voor. Zitten ze hier normaal vooral te niksen, sinds drie dagen zijn ze allemaal hyper: heggen worden geknipt, roestige hekken worden geverfd en klimop die de bananenbomen overwoekerd wordt met de strimmer gekortwiekt. De kerkdiensten zijn hier om 5 en 6 uur 's ochtends... Marjon en Allard zijn zaterdagochtend alvast maar naar de seventh day adventists dienst geweest: zij doen aan zondagsrust en hadden een aangenamere aanvangstijd. Wij zaten netjes im 9 uur in de kerk, en ja hoor, we waren de eersten.... Overal zijn ze hier te laat. Na een uur met veel en meerstemmig gezang wilde Allard naar huis. Toen kwamen er nog steeds mensen binnen... Tja, het duurde tot 12 uur. Allard heeft al twee keer kadootjes gescoord voor Kerst. De kerstman kwam op een pickup door het dorp, hohoho, en deelde snoep en geschenken uit. Allard heeft een Nemo-bellenblaas, die veel herrie maakt, gekregen. en aan de haven gaven de ondernemers in hun houten hokjes ook snoep en een autootje.  Maandag nemen we afscheid van Tobago en gaan met de veerboot terug naar Trinidad, voor een nachtjes. Dinsdagavond vliegen we dan naar onze laatste bestemming: Suriname. We wensen een ieder prettige kerstdagen en alvast een gelukkig nieuwjaar! Groeten, JAM

Roti haan

Dag lezers, Visserslatijn is overbodig om Jans visprestatie uit te drukken. Op zijn boottochtje met de lokale visser Dave zijn er wel 0 vissen gevangen. Gelukkig kwamen de meeste vissers die ochtend zonder vangst binnen... Maar volgende week gaat Jan nog een poging wagen. Weer om half zes op de boot en met blinkertjes rondvaren, in een wel prachtige omgeving. Charlotteville, waar we nu bijna twee weken zitten, is inmiddels wel gewend aan ons, haha. En wij weten waar je wanneer vers brood kunt halen. En hoe laat de groenteboer langskomt. Het lokale vermaak blijft triest: Carib-bier drinken, de hele dag, en LOTTO. De bazar van de school hier in het dorp was ook al niet veel beter en niet bepaald op kinderen gericht als je bij ringen gooien een blik bonen kunt winnen... Eergisteren gingen we met de bus naar een dierentuintje, dachten we. Omdat de bus hier vertrekt als de chauffeur er zin in heeft, reden we pas na elf uur uit het dorp weg. Het was wel anderhalf uur rijden, want de bus rijdt niet snel en stopt op verzoek overal... En de dierentuin bleek een tuin van ongeveer 15 bij 30 meter met iets van 15 hokken met dieren. We kregen er wel een priverondleiding ( want er was natuurlijk niemand....) en we mochten de dieren met pinda's voeren. Wat een teleurstelling na zo'n rit! Na afloop wilden we graag de rotishop in het dorp opnemen in ons vergelijkend warenondzoek, maar de roti was al op. De lunch was die dag voor ons meelkoekjes, mmmm. De meeste dagen zitten we 's ochtends aan het strand en 's middags zijn we na de lunch binnen. Het is toch wel behoorlijk warm dan. dertig graden ofzo. De regen houdt ook maar vol. Soms een deel van de nacht, soms een half uurtje in de ochtend, bijvoorbeeld als wij net onderweg zijn naar een fantastisch uitzichtspunt in het regenwoud, met blik over Charlotteville en de eilanden hier voor de kust. Tja, onderweg zonder paraplu... Nu zitten we zonder stroom, al ruim een half uur. gelukkig zijn hier kaarsen, en opeens ontdekken we vuurvliegjes in de tuin.... Helaas houden de vuurwerkknallen nu ook niet op... Allard is bang en we zitten naast zijn bed tot hij slaapt, zucht. Waarschijnlijk gaat het hele dorp vanavond lekker vroeg slapen. Normaalgesproken is het rond 21 uur wel afgelopen en is het donker. In de ochtend gaat het echter alweer vroeg los, met de vuilnis tussen drie en half vier, elke dag. Alleen op zondag uitslapen voor de vuilnismannen (en de rest) want dan is het pas om 5 uur... De hanen blijven luidruchtig en we overwegen nu niet meerr roti-kip, maar roti-haan te bestellen. Zal het helpen? JAM 

Slapen hanen eigenlijk wel?

Hi there, We zitten inmiddels alweer 5 dagen in Charlotteville, precies aan de andere kant van het eiland. Charlotteville is een vissersdorpje met een kleine duizend inwoners tegen een berghelling opgebouwd, aan de rand van het regenwoud en aan een mooie baai. Er is een supermarkt van wel 24 vierkante meter met heel veel ruimte in de schappen. Alleen het hoogst noodzakelijke hebben ze en dan zo ongeveer geen voorraad. Dagelijks komen hier verder pickups en kleine vrachtautootjes die toeterend door het dorp gaan om groete en fruit te verkopen of waspoeder of grote verpakking koekjes. Verder hebben we een hokje aan het strand ontdekt waar ze vers brood bakken. Het liefst willen ze dat je bestelt van tevoren, maar dan heb je wel warm brood.  Voor de warme hap heb je hier een paar eetmogelijkheden. Er is 1 restaurant en twee plekken waar je ook nog maaltijden kunt afhalen. En nog iemand die prive maaltijden kookt. Maar voor alles geldt hier op is op. We eten hier vooral kip, kip, kip en kip, vis of vegetarisch. Vandaag voor het eerst zelf gekookt. Verse tonijn van de visafslag, zoete aardappelem, pompoen en warme banaan. Het was lekker en we waren apetrots. Het dorp ligt in het regenwoud wat inhoud dat de mango's, bananen, cacaovruchten, broodvruchten en wat zoal niet meer aan de bomen hangen. De papagaaien vliegen in grote getale over en we hebben zelfs de mot-mot gezien. We hebben een mooie ruime accommodatie met woonkamer, keuken, 2 slaapkamers en een eigen balkon met fantastisch uitzicht op de baai. Ook hebben we wat huisdieren, zoals vleermuizen en een mega motvlinder. In het hele dorp scharrelen kippen, hanen en geiten rond. Minstens elk uur worden we gewekt door de dorpshanen, die onder je raam lijken te zitten. Na 1 nacht  slapen we met gesloten ramen en ventilator aan, zodat we vooral die horen. En ook niet de vuilnisauto die 's nachts het afval ophaalt, tegen half vier... Het lokale vermaak bestaat uit rondhangen aan het strand; daarvoor hebben ze een werkwoord: to lime. En natuurlijk bij de LOTTO- boer, onder het genot van sterke drank. Wel een trieste bedoening. Verder wil men hier graag zijn muziek met de rest van het dorp delen; zowel uit auto's als uit en paar huizen schalt de reggeamuziek.  Allard is ook hier een attractie. Alle mannen willen met hem een boksbegroeting doen, of vragen of ze zijn zonnebril mogen hebben. Hij is al dapper "good morning" en "byebye" aan het roepen, waar hij er eerst gefrustreerd  over was dat iedereen hier Engels spreekt en hij dat niet kan. We zijn naar 2 mooie stranden geweest en een wandeling naar fort Campbelton. Dat wil zeggen 2 kanonnen op een uitzichtspunt. Morgenochtend half 6 gaat Jan mee vissen met een lokale visser. In het volgende verhaaltje kunnen jullie in visserslatijn lezen over de vangst. Groeten, JAM

Meer locaal eten

Dear all, Inmiddels zijn we ruim twee weken op Tobago. We hebben in totaal drie dagen een auto gehuurd en zo behoorlijk veel van het eiland gezien. We waren bij de Argyle waterval, waar Jan al enige een duik durfde te nemen. Het ligt prachtig in het regenwoud, met net toen we klaar waren met de tour inderdaad REGEN. Verder hebben we de auto gebruikt om wat andere en werkelijk prachtige stranden te zien. Plaatjes! Ook onder water is Tobago de moeite waard. Op veel plekken kun je prima snorkelen en zie je de mooie vissen voor je duikbril langszwemmen. Wat voor ons nieuw was waren de reusachtige bladkoralen van soms wel twee meter hoogte. En we zwommen langs een heel grote groep zilverkleuruge vissen die samen als een grote vis opereerden. De manta staat nog op de verlanglijst. Veel dagen waren we in de ochtend op het plaatselijke strand van Crown Point, Store Bay. Heerlijk dobberen in heel helder en vaak rustig water. Allard heeft er 3 december voor het eerst gesnorkeld. Toen hij de eerste visjes gespot had zei hij: " Zo nu kunnen we wel buiten de lijntjes". Tja,  papa en mama gaan voor de interessante vissen namelijk ook buiten de touwen zwemmen... Gisteravond zijn we met de bus naar de hoofdstad geweest voor de kerstverlichting in de botanische tuin. Mooi gedaan. Ja, we doen vergelijkend warenonderzoek. Na Madrid en Colombia van vorig jaar mag Scarborough er ook zijn met de lichtjes. We hebben hier de was even weer laten doen. Wat kan en mens blij zijn met schoon goed. Nou ja schoon. Er zijn nogal wat kledingstukken met onbestemde en hardnekkige vlekken. Ook heel fijn: we hebben hier warm water. Ik zie wat fronsende blikken alsof je dat in de tropen nodig hebt. Nou, een koude douche kan vast soms wel eens heel lekker zijn, maar heeeeeel vaak ook helemaal niet! Morgen gaan we met een taxi naar de andere kant van het eiland, een kleine twee uur rijden. We zitten in Charlotteville en hebben geboekt bij Top River Pearl. De plaatjes zijn veelbelovend: www.topriver.com En dan nog even  de locale cuisine. De dobles waren wel ok: gebakken deegplakken met een bonenprutje en natuurlijk scherpe saus. De kaneelchips was verrassend maar wel voor herhaling vatbaar. En we hebben groene bananen gehad. Dat is een soort die met veel pittige kruiden ( alles lijkt met kerrie te gaan) naar aardappel smaakt. Ook goedgekeurd. En mmmmm, roti, soms met mango, soms met pompoen, en natuurlijk aardappels, kikkererwten en eventueel kip. Ten slotte het weer. In de ochtend is het vaak zonnig, maar in de middag valt er vaak een bui, vaak meer dan een. De regentijd schijnt per 15 december officieel voorbij te zijn en het zou nu toch echt beduidend minder moeten regenen. Nou, laten we dat maar hopen. JAM

locale cuisine en wat uitstapjes op Tobago

Hi there, Hier weer een berichtje vanaf Tobago. Inmiddels hebben we iets meer van het eiland gezien. Regelmatig zijn we te vinden op Store Bay, op een kleine 10 minuten loopafstand. Het is een mooi zandstrandje en je kunt heerlijk dobberen in de zee. Ook hebben we het beroemde Pigeon Point strand bezocht. Met een glassbottomboot hebben we de coralen van Buccoo reef bewonderd en in de Nylonpool gezwommen. Dit is een ondiepe plek midden in zee waar je 10 jaar jonger wordt. Aan Jans haarkleur is het nog niet te zien. Het zal wel innerlijk zijn. We hebben een auto gehuurd en waren eergisteren te vinden aan de noordkust. Eerst snorkelen in Mt. Irvine. Jan kreeg weer een schildpad voor zijn snorkel, maar dat is al niet meer genoeg. Een reuzenmanta staat op zijn verlanglijstje. Deze 7 meter grote roggen zijn hier soms vanaf het strand te zien. We moeten dus nog een keertje terugkomen. Na Mt. Irvine hebben we een klein fort bezichtigd en een oud waterrad bij een voormalig suikerrietplantage, vergane glorie. We werden door vleermuizen begroet in Arnos Vale. Ook vergane glorie was het vogelobservatiepunt bij Grafton estate. De mot mot bleef weg, maar destemeer cocricos waren te zien. Een soort grote fazanten met een kop als een gier. Op de terugreis zijn we bij de grootste supermarkt van het eiland langs geweest. De lokale chinese supermarkt op Aruba was daar een paradijs bij. Het aanbod is niet echt op ons afgestemd: 15 soorten mayonaise, nauwelijks verse groenten en nergens prijzen aangegeven en cola light onvindbaar. We hebben ons wel getracteerd op een pot chocoladepasta. We hebben inmiddels wat lokale specialiteiten geproefd. Crab en Dumplin was uhlks. De poten van de krab moest je leegzuigen en de kerrie was 2 dagen later nog te ruiken aan de vingers. Daarintegwn is de roti mmmmmm, lekker! Binnenkort gaan we de dobles proberen en heeft Marjon kaneelchips gekocht. Wordt vervolgd. Morgen gaan we weer met een huurauto op pad. Dan gaan we de zuidkant verkennen en via het regenwoud langs de noordzijde weer terug. Weer fijn links rijden en de ruitenwissers laten bewegen, terwijl de richting aangegeven moet worden. Afgelopen week is er een poging tot een coup geweest op Trinidad. Het was ontdekt en verijdeld. We hebben er verder niets van gemerkt, behalve dat we 2 keer een militaire heli hebben zien landen. Tot de volgende keer! Groeten, JAM