Hoi allemaal, Het stroomprobleem heeft wat langer geduurd dan verwacht. We hebben er 3 dagen last van gehad. Een paar keer 's nachts en ook overdag. Het werd weer eens bevestigd hoe lastig het is zonder stroom. Douchen met waxinelichtjes en naar de wc met zaklantaarn. Er bleek een boom op de elektriciteitsleiding te zijn gevallen. We hebben deze week nog een boottochtje gemaakt naar Little Tobago met een glass bottom boat. De zee was behoorlijk ruw en de kapitein wilde daarom ook snel weer thuis zijn. De tour was dan ook korter dan gepland. We hebben wel de mot mot vogel gezien en het grootste hersenkoraal van de wereld, in 2 seconden. Jan heeft nog gedoken. Het was wel even wennen. Het was ook alweer 2 jaar geleden en hoe je dan de duikspullen inelkaar moet zetten is niet eenvoudig. Maar goed. Een grote zeeschildpad, een steenvis en een paar grote murenen zijn gespot. Verder is het grootste hersenkoraal van dichtbij bekeken, nu met wat meer tijd. We zijn inmiddels redelijk ingeburgerd in Charlotteville. Iedereen weet na drie weken wel wie we zijn en wij herkennen veel gezichten en weten waar we wanneer brood kunnen krijgen en wanneer de pickup met fruit langs komt. En de hobby's van de dorpsbewoners worden duidelijker. Het is niet alleen maar hangen aan het strand met Caribbier en LOTTO, maar autopoetsen voor de macho jongemannetjes en dan gezien worden is ook populair. En de meiden willen dan we mee met hun perfect gekapte en ontkroesde haar, liefst met roze lok. Kerst in Charlotteville is nog onduidelijk. De mensen zijn er hier klaar voor. Zitten ze hier normaal vooral te niksen, sinds drie dagen zijn ze allemaal hyper: heggen worden geknipt, roestige hekken worden geverfd en klimop die de bananenbomen overwoekerd wordt met de strimmer gekortwiekt. De kerkdiensten zijn hier om 5 en 6 uur 's ochtends... Marjon en Allard zijn zaterdagochtend alvast maar naar de seventh day adventists dienst geweest: zij doen aan zondagsrust en hadden een aangenamere aanvangstijd. Wij zaten netjes im 9 uur in de kerk, en ja hoor, we waren de eersten.... Overal zijn ze hier te laat. Na een uur met veel en meerstemmig gezang wilde Allard naar huis. Toen kwamen er nog steeds mensen binnen... Tja, het duurde tot 12 uur. Allard heeft al twee keer kadootjes gescoord voor Kerst. De kerstman kwam op een pickup door het dorp, hohoho, en deelde snoep en geschenken uit. Allard heeft een Nemo-bellenblaas, die veel herrie maakt, gekregen. en aan de haven gaven de ondernemers in hun houten hokjes ook snoep en een autootje.  Maandag nemen we afscheid van Tobago en gaan met de veerboot terug naar Trinidad, voor een nachtjes. Dinsdagavond vliegen we dan naar onze laatste bestemming: Suriname. We wensen een ieder prettige kerstdagen en alvast een gelukkig nieuwjaar! Groeten, JAM