Hoe is het met Allard? Af en toe krijgen we via de mail de vraag hoe het met Allard is? We schrijven natuurlijk veel over onze avonturen en wat we doen, maar hoe gaat het met Allard? Wij zijn positief verrast over hoe goed Allard de hele onderneming doorstaat. Hij sjouwt mooi mee, klaagt niet over de hitte (die nu best meevalt) en heeft verbazingwekkend veel energie. Op onze vorige trip naar Colombia, waar Allard natuurlijk voor een groot deel ziek was, viel het vaak nog niet mee, maar nu gaat het reizen en vakantie houden veel beter. Veel dingen vindt hij ook reuze interessant. Dat zijn dan niet altijd dezelfde dingen waar wij als volwassenen warm van worden. Genieten wij op een trip in het regenwoud van de vogels en de bloemen; Allard vertelt 's avonds aan zijn knuffels dat Tony, de taxichauffeur, ons gered heeft toen we in een megaregenbui stonden te schuilen onder een boom en Tony naar de auto sprintte en hij voor kwam rijden. Verder paaien we Allard af en toe met een cadeautje, als we naar een volgende accomodatie vertrekken. Autootjes doen wonderen. Hij weet precies van wie hij wanneer welk autootje heeft gekregen. Zijn verzameling bestaat momenteel uit zeker 15 voertuigen... Toen Erna, Rene en de kinders vertrokken had hij ook een paar keer dat hij zei dat 'ie naar huis wilde. Waarom? Nou, daar heb ik veel meer auto's.... Is het altijd leuk? Nee. Soms gaat alles een poos echt zo soepel, dat je je erover verbaast. Momenteel heeft hij meer energie dan wij en wensen we behang in het appartement... Gillen of slaan als meneer zijn zin niet krijgt. En niet willen slapen tussen de middag. Zijn laatste slaapje was op 3 november! Dat hadden we wel anders willen zien, maar hij laat zich niet meer dwingen. Allard geeft ook veel voer tot lachen. Hij heeft het over "viezeretjes", en bedoelt sigaretten. Of als er een regenbui losbarst in het regenwoud: "Nu gaan de watervallen aan". Het is bijzonder om 24 uur per dag samen te zijn. We zien de ontwikkeling van Allard van veel dichterbij. Hij kletst en kletst, bedenkt hele verhalen over het hoe en waarom van van alles en nog wat. En hij stelt wel 100 keer per dag de waarom-vraag, die we zeker 95 keer liefdevol proberen te beantwoorden. En we zien ook dat hij groter wordt (schoenen en crocs passen niet meer). Allard krijgt steeds meer moedervlekken, wat je in NL onder je dikke kleren vast niet zo had gezien. En meneer wil groot zijn. Voor dat doel eet hij nu rijst en komkommer. Vandaag zelfs komkommer met schil!!!! En als hij zich eens stoot wordt er niet meer meteen gehuild en getroost met een kus. Nee, grote jongens huilen niet zomaar. "Het deed wel een beetje zeer, maar maar een beetje".